6 jaar bij elkaar =)

14 november 2005 was het echt wel officieel voor mij.. ik was tenslotte 16 dus vond dat het wel bekend moest zijn of het nou aan of uit was. Dimitri toen 23 had zoiets van ja we vinden elkaar leuk zijn verliefd dus ja we zijn een stel! grappig als ik nu terug denk aan die tijd... de eerste keer dat dimitri mij kwam ophalen met z'n nissan micra.. samen naar de bios. zomaar zonder verwachting van iets... en toen ging het allemaal heel snel!! verliefd... smoor verliefd werden wij.......!

Elke avond waren we bij elkaar. Elke avond bracht hij mij naar huis. Uren lange gesprekken volgde in de auto.. over onze toekomst hoe we dat zagen.. trouwen, een eigen huisje, samen zijn, niet meer naar huis gebracht hoeven te worden.. we keken ernaar uit elke dag weer.

en nu...
nu is het 2011 en dit jaar is ook al bijna weer voorbij! alweer dik 6 jaar bij elkaar. Ons huisje hebben we in februari alweer 4 jaar en zijn we alweer bijna 2en half jaar getrouwd!
EN nog steeds super gelukkig!!

Gaaf vind ik het dat ik nu hier op de bank zit met mijn mannetje hij kijkt zijn stukje.. kaarsjes branden..ons kopje thee ruik je door de kamer.. en ik ik schrijf dit stukje terwijl ik na denk hoe het over 6 jaar zal zijn En ik dit stukje terug lees. Ik ben benieuwd!

Liefs di

dat kleine blonde meisje....

Vanochtend ging de wekker 8:00. Eruit moest ik op mijn vrije dag want ik had namelijk genoeg te doen.. Met wat tegen stribbeling pakte ik mijn telefoon en druk ik op snooze.. lekker nog 9 minuutjes liggen!
nadat die 9 minuten veelste snel voorbij gingen druk ik de televisie aan om het journaal te zien. En check ik zoals gewoonlijk (verslaving) mijn facebook en hyves.

Niet veel boeiends tot dat ik boven in bij hyves (nu.nl) kanjer Guusje overleden zag staan. Mijn aandacht werd er heen getrokken en ik kwam op de weblog van KanjerGuusje terecht. De vader van Guusje houd al een poosje een weblog bij over zijn gezin maar vooral over zijn dochter Guusje die 10 jaar is en die sinds 31 maart ernstig ziek is. Bij het lezen van de blog van maandag 31 oktober besef ik mij dat ik de eerste blog lees waarbij de vader voor het eerst schrijft hoe hij wakker word nu Guusje er niet meer is.... Tranen biggelen over mijn wangen want vind ik dit erg! Het is maar een klein blogje maar je voelt de leegte bij de vader de hoop is weg zijn dochtertje is er niet meer.......

Ik druk mijn telefoon weg en staar naar de tv... en kom tot besef dat ik er snel uit moet.. snel veeg ik de tranen weg en doe mijn ding. Maar Guusje dat kleine blonde meisje blijft maar in mijn hoofd malen... Het gezin wat nu vol verdriet is en zich vast afvraagt waarom?

Ik besef me sinds het ongeluk van Jorijke en Henk heel goed dat gezond zijn het mooiste is wat je kan hebben! Daar kan niets tegen op... En toch vinden we het vaak zo gewoon gezond zijn.. gewoon te kunnen lopen... gewoon te kunnen werken.. gewoon een gezond kindje krijgen ... Maar het is niet allemaal gewoon! het is bijzonder als je niet ziek word en bijzonder dat je mag en kan werken en ga zo maar door!

Dit verhaal van Guusje raaktte mij en wilde dit graag met jullie delen..

Wees Dankbaar voor alles en zoals mijn blog heet... Geniet elke dag!

Willen jullie bidden voor het gezin van Guusje?

liefs di